Κριτήρια επιλογής τμημάτων για υποψήφιους

Πηγή esos.gr
Τα επτά βασικά σημεία που πρέπει να προσέξουν οι υποψήφιοι
Επίκαιρη άποψη του Δημήτρη Ματαρά, Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών

Επομένως, η επιλογή του τμήματος που θα σπουδάσει κανείς δεν μπορεί να γίνεται, όπως γινόταν ως τώρα, με μοναδικά κριτήρια την εγγύτητα στον τόπο κατοικίας και την επικρατούσα εντύπωση για την επαγγελματική προοπτική των αποφοίτων.

Είναι πολύ ασφαλέστερο η επιλογή αυτή να γίνει με κριτήρια το αντικείμενο που ταιριάζει στην προσωπικότητα του φοιτητή και την απαίτηση να θεραπεύεται το αντικείμενο αυτό σε αξιοπρεπές επίπεδο στο συγκεκριμένο τμήμα.

Σε αυτή την προσπάθεια υπάρχουν ορισμένα ζητήματα, τα οποία κάθε υποψήφιος οφείλει να εξετάσει και τα οποία αποκαλύπτουν πλήρως την πραγματικότητα του κατά Γαβρόγλου ‘ενιαίου χώρου ανώτατης εκπαίδευσης’. 

Ξεκινάει κανείς από τα ευκολότερα:

Α) Ο Τίτλος. Υπάρχουν πλέον πολλά τμήματα με ευφάνταστους σύνθετους τίτλους που δεν έχουν διεθνές αντίστοιχο και παραπέμπουν ενδεχομένως σε τίτλους εξειδικευμένων μεταπτυχιακών προγραμμάτων. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν είναι οι καλύτερες επιλογές.

Β) Ιστοσελίδες. Φαίνεται απλοϊκό, αλλά η ποιότητα των ιστοσελίδων ενός τμήματος λέει πολλά για την πραγματική εικόνα - ξεχάστε τα τμήματα που δεν έχουν καθόλου ή έχουν ελλιπείς ιστοσελίδες!

Γ) Αριθμός διδασκόντων. Για παράδειγμα, ένα τμήμα Πολυτεχνείου δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα 50-60 μαθήματα και εργαστήρια του προγράμματος σπουδών του με λιγότερους από 20 καθηγητές. Ο νόμος Γαβρόγλου προβλέπει τουλάχιστον 8 για τα νέα τμήματα, είναι όμως βέβαιο ότι κανένα από αυτά δεν θα έχει τόσους το Σεπτέμβρη, αφού ο μέσος χρόνος από την προκήρυξη της θέσης μέχρι την ανάληψη υπηρεσίας ενός καθηγητή είναι 1,5-2 έτη! Εκτός βέβαια από τον αριθμό των καθηγητών είναι φυσικά σημαντικό να δει κανείς και την ποιότητα τους. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να γίνει τμήμα μηχανικών χωρίς καθηγητές μηχανικούς όπως δεν μπορεί να γίνει ιατρική χωρίς γιατρούς, νομική χωρίς δικηγόρους κ.ά, επίσης δεν μπορεί το διδακτικό έργο να στηρίζεται αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο σε συμβασιούχους που προσλαμβάνονται για την απόκτηση διδακτικής εμπειρίας, με αμοιβές για τις οποίες θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Ο κ. Γαβρόγλου βέβαια έχει άλλη άποψη. Υπάρχουν πάρα πολλά τμήματα, με βαρύγδουπους τίτλους, απλωμένα σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, τα οποία αυτή τη στιγμή – τρεις μήνες προτού υποδεχθούν τους πρώτους τους φοιτητές – δεν διαθέτουν καθόλου προσωπικό, πρόγραμμα σπουδών κ.ά.

Δ) Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ). Κάθε τμήμα είναι υποχρεωμένο να αναρτά τον Οδηγό Σπουδών (ΟΣ) του στην ιστοσελίδα του πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους. Ο ΟΣ πρέπει να περιλαμβάνει τα μαθήματα όλων των εξαμήνων του ΠΣ, καθένα με την ύλη, τις πιστωτικές μονάδες (ECTS1), τα μαθησιακά αποτελέσματα, τα συγγράμματα που προτείνονται και τους διδάσκοντες καθηγητές. Προφανώς στα νέα τμήματα τίποτε από αυτά δεν θα υπάρχει τον Σεπτέμβρη. Από την ποιότητα του ΟΣ διαφαίνεται πολύ καλά η σημασία που δίνει ένα τμήμα στο εκπαιδευτικό έργο.  

ΣΤ) Αξιολόγηση. Το 2013 έγινε για πρώτη και - μέχρι τώρα - τελευταία φορά αξιολόγηση όλων των πανεπιστημιακών τμημάτων στην Ελλάδα από επιτροπές διακεκριμένων επιστημόνων του εξωτερικού. Παρόλο που ήταν μια σχετικά νέα διαδικασία και γι’ αυτό μάλλον επιεικής και παρόλο που τα κριτήρια δεν ήταν ενιαία ούτε συγκριτικά μεταξύ ομοειδών τμημάτων, οι εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης είναι δημόσιες και αποτελούν πολύτιμο υλικό για όλους. Μπορείτε να τις δείτε στην ιστοσελίδα κάθε τμήματος ή όλες μαζί συγκεντρωμένες στην ιστοσελίδα  της ΑΔΙΠ2. Τα τμήματα των ΤΕΙ αξιολογήθηκαν, επίσης, αργότερα, και θα μπορούσε να δει κανείς τις σχετικές εκθέσεις για τα τμήματα που μετεξελίχθηκαν σε τμήματα ΑΕΙ. Μια προσεκτική ανάγνωση των παρατηρήσεων της οικείας σε κάθε περίπτωση επιτροπής φανερώνει αρκετά πράγματα.

Ζ) Έρευνα. Οι επιδόσεις του προσωπικού ενός τμήματος στην έρευνα είναι καθρέφτης της ποιότητας του έργου. Η έρευνα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπαίδευση σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Δεν νοείται τμήμα ΑΕΙ του οποίου το προσωπικό δεν ασχολείται με την έρευνα.

Η) Αριθμός Εισακτέων. Οι ίσες ευκαιρίες στην πρόσβαση στα πανεπιστήμια είναι ανθρώπινο δικαίωμα και συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση του κράτους. Άλλο όμως ίσες ευκαιρίες και άλλο εισαγωγή όλων, ανεξαρτήτως προσπάθειας – το τελευταίο είναι απλώς λαϊκισμός και δεν γίνεται πουθενά. Ακόμα και στα κράτη τα οποία έχουν την οικονομική δυνατότητα και επιτρέπουν την πρόσβαση σε όλους όσους έχουν εθνικό απολυτήριο, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση βέβαιη αποφοίτηση. Εκεί όμως το κράτος φροντίζει να δίνει εναλλακτικές διεξόδους και δεύτερες ευκαιρίες στους φοιτητές που δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν ένα πρόγραμμα σπουδών. Είναι προφανές ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται σε ένα τμήμα με δεδομένο αριθμό προσωπικού, είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των εισακτέων. Διεθνώς, βασικός παράγοντας θεωρείται η αναλογία διδασκόντων προς διδασκομένους, η οποία είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική για την Ελλάδα: σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT για το 2016, είμαστε στην τελευταία θέση στην Ευρώπη (1/39,6) με τεράστια διαφορά από τον αμέσως καλύτερο (1/21,2) ή το μέσο όρο της Ευρώπης των 28 (1/15)3. Οι αριθμοί αυτοί είναι μη αμφισβητήσιμοι και δεν έχουν βελτιωθεί έκτοτε. Αυτά συμβαίνουν όταν οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις θεωρούν κύριο μέσο άσκησης πολιτικής το ‘μηχανογραφικό’ – δηλαδή το μέλλον των παιδιών μας.

Με βάση τα παραπάνω, η επιλογή τμήματος μπορεί να γίνει σχετικά ασφαλής, κυρίως για όσους έχουν εξασφαλίσει υψηλές βαθμολογίες, όμως το πρόβλημα της εξέλιξης της ανώτατης παιδείας στη χώρα είναι πολύ ευρύτερο και θα παραμείνει για καιρό ασαφές.